Ook op het puntje van uw stoel gezeten de afgelopen weken? Het gaat wonderwel heel goed de afgelopen weken. Was die geest enkele weken eerder uit de fles gekomen waren we volgende week zondag klaar geweest. Maar we moeten niet mopperen: we mogen blij zijn dat die geest er eindelijk gekomen is. Nu nog de nacompetitie en dan richten we ons op een nieuw eredivisieseizoen. Ik heb er in ieder geval alle geloof (weer) in. En als alles rondom de geldschieter in orde komt, kunnen we uitkijken naar rustig vaarwater. Hebben we ondertussen wel verdiend.

Goed om te zien hoe een elftal zich kan oprichten en de strijd opeens weer aan kan gaan. We hebben het met zijn allen zien gebeuren: van de laatste zes wedstrijden werden er vier gewonnen, één gelijk gespeeld en één verloren. Er werden dus dertien punten aan het conto toegevoegd en de directe degradatiezorgen konden de kast in.

Die kast blijft echter op een kier openstaan. Zorgen zijn er nog wel degelijk. Er is nog een uiterst kleine kans tot directe handhaving, maar daarvoor moet er in de laatste wedstrijd flink gescoord worden en de directe concurrent (NAC) moet met zeer grote cijfers verliezen. Het doelpuntenverschil is momenteel tien in het nadeel van Roda. Daar mogen we dus niet meer vanuit gaan. Ik riep enige tijd geleden wel vaker (als er weer zo’n blunderaar in het zwart een verkeerde beslissing nam): “Je zult aan het eind van de rit maar net die verloren puntjes nodig hebben.” Dat geldt niet alleen voor Roda, maar voor andere clubs. En zie: we zouden het met een gewonnen wedstrijd waarschijnlijk wel gered hebben. Een verkeerd gegeven penalty, rode kaart, buitenspelgeval, kan dus het verschil maken. Sef Vergoossen zei ooit dat je over vierendertig wedstrijden daar staat waar je moet staan. Ik geloof daar niet meer in en veel voetballiefhebbers met mij. De discussies reiken zelfs zover dat scheidsrechters onder elkaar de onmin uitspreken en zelfs de videoscheidsrechter bedrieglijk vaak naast de waarheid zit. En op het eind stelt de KNVB dat de scheidsrechter op het veld altijd gelijk heeft. Soms zou het gemakkelijker zijn om dan maar een voetbalregel, zoals buitenspel, af te schaffen. Maakt het spelletje veel eenvoudiger.

De titel “We zijn er (weer) bijna” slaat dan ook op de steeds maar weer terugkerende grabbelton van de nacompetitie. Enkele weken geleden waren we al blij als die überhaupt nog in zicht kwam, maar nu zijn de zeilen bijgesteld en moet de blik naar voren. Wat voorop staat is dat ons voetbal aan glans heeft gewonnen. Er is weer geloof in elkaar. Er staat weer een elftal dat er voor gaat en dat respect weet af te dwingen. Zie VVV: zij hadden op eigen veld niets in te brengen. Een kniesoor zal zeggen dat zij ook waren uitgespeeld, maar bij een laatste seizoenswedstrijd op eigen veld en het afscheid van de voorzitter mag je als Venlo-supporter wel iets meer verwachten. Ons gelukie, zullen we maar zeggen.

We gaan ons opmaken voor het toetje van dit seizoen. Vier extra wedstrijden, met een mogelijke clash tegen Maastricht in het vooruitzicht. Persoonlijk hoeft dat niet voor mij. Al die valse sentimenten die dan weer opspelen en een media die dat nog allemaal grif weet aan te wakkeren. Dit kent volgens mij enkel maar verliezers. Dan maar tegen Almere City en daarna de winnaar van Telstar/de Graafschap. In deze vorm kunnen we ze allemaal pakken, maar een ongelukje zit in een klein hoekje… een penalty, een rode kaart of een verkeerd beoordeelde buitenspel.

We gaan het zien. Over drie weken weten we meer…

’t Lempsje

Deel dit artikel

Kopieer deze link