Met zijn snor is Lucas Beerten een opvallende verschijning in de eerste divisie, met zijn pakkende oneliners fleurt de Roda-speler menig interview op. De 21-jarige Belg kende een moeilijke tijd met een slepende knieblessure, eenmaal terug op het veld werd hij in korte tijd bijzonder populair in Kerkrade. âIk werd door fans aangesproken: laat hem staan! Toen durfde ik hem niet meer af te doen.â
Het blessureleed
âIn de vorige wedstrijd tegen Jong Ajax maakte ik mijn debuut voor Roda. EĂ©n helft. Het was mijn eerste keer voor zoveel publiek. Ik vond dat ontzettend sjiek. Aan het begin van dit seizoen had ik niet verwacht dat ik zoveel zou spelen. Mijn doel was om fit te worden, en hier en daar minuten te sprokkelen. Ik had bij Genk meer dan een jaar niet gespeeld voordat ik naar Roda kwam.
Er zat een botje los in mân linkerknie, dat schuurde overal tegenaan als ik bewoog. Ik dacht eerst dat het zoân pijntje was dat vanzelf weggaat, maar het bleef aanslepen. Er was niemand die mij een termijn kon geven waarop het genezen moest zijn. De ene specialist adviseerde om te opereren, een ander raadde dat juist af.
Eerst werk je nog naar de eerste wedstrijd toe, maar als je die niet haalt, denk je: shit. En zo schuift het steeds verder op. Je ziet die jongens elke dag naar buiten gaan om te trainen. Mentaal was dat heel zwaar. Ik heb toen ook gevraagd om apart te gaan trainen bij een specialist, buiten de club.
De winterperiode was het zwaarst, toen heb ik me serieus zorgen gemaakt. Gaat het ooit weg? Ik heb nooit gedacht aan stoppen, maar had wel de angst dat dat noodzakelijk zou zijn. Je probeert zo rustig mogelijk te blijven. Ik ben niet iemand die daarover praat, hou dat liever voor mezelf. Anders word je er nog eens extra mee geconfronteerd. Vooral als je âs avonds in bed ligt, dan ga je nadenken en val je moeilijk in slaap.
Het beĂŻnvloedde ook mân sociale leven. Als vrienden naar een feestje gingen of paddelen, moest ik vaak passen omdat ik niet langer dan een uur rechtop kon staan. Juist dat soort leuke momenten, die voor afleiding zorgen, had ik daardoor ook niet.
Nu kan ik inmiddels weer vrijuit spelen. Ik hoef gelukkig ook niet meer zoân bandje om, zoân ding onder de knie dat je vaak ziet bij oudere mannen. Met krachttraining ben ik wel iets voorzichtiger en ik warm die knie extra goed op, maar verder heb ik geen last meer. Het is fijn om nu weer te kunnen spelen, om die wedstrijdspanning te voelen. Het is gelukkig nog vrij vlot gegaan met fit worden.
En om nu met Matisse samen achterin te staan tegen Jong Ajax is toch wel speciaal. We hebben een hechte band, kennen elkaar al van Genk. We zullen elkaar heus wel even aankijken als we een paar ballen wegkletsen.â
De oneliners
âIk had eerst helemaal niet door dat mijn interviews zo opvielen. Bij ons zijn dat gewoon gezegdes die we thuis zo vaak zeggen. Hoewel, als ik er een paar naloop - âals een bende soldaten vlogen we eropâ, âals een kudde bizons hebben we de kooi verdedigdâ, âhij heeft wat extra vuurwerk in ons gat gestokenâ - nee, het is niet zo dat ik dat dagelijks zeg.
Maar het is voor mijzelf niet zo abnormaal. Het is ook wel te volgen, toch? Het komt er gewoon spontaan uit, als ik in de emotie zit. Ik spreek dan voordat ik nadenk. Soms kijk ik mân interviews terug als ze voorbijkomen. Thuis, als ik alleen ben. Als ik mezelf dan hoor praten, denk ik ook weleens: wat zeg jij nu eigenlijk? Het is niet dat ik iets speciaal met taal heb of zo.
Via sociale media krijg ik van fans vaker berichtjes, dat ze het zo leuk of grappig vinden. Als iemand iets deftigs stuurt, antwoord ik altijd netjes. Is een kleine moeite. Ik bedoel: het is niet zo dat ik Lionel Messi ben en weet ik veel hoeveel berichten per dag krijg. Ik zit niet van âs ochtends tot âs avonds met ze te chatten hĂš.
Toen ik klein was, vond ik het ook sjiek om een berichtje te krijgen van een Genk-speler. En inmiddels ken ik een paar fans, die je ook rondom wedstrijden ziet. Het is fijn dat de supporters je appreciĂ«ren, maar volgens mij geldt dat eigenlijk voor de hele ploeg.â
De snor
âHet was niet eens de bedoeling om mijn snor zolang te laten staan. Ik had begin dit seizoen een gezichtsbeharing dat nergens op trok. Het was nogal wild. Op een gegeven moment kwam het gezond verstand bovendrijven en besloot ik het eraf te halen. Maar om direct alles weg te doen? Het contrast was gevoelsmatig te groot, dan zou ik op een baby lijken. Dus ik liet eerst die snor staan, met de intentie om die twee weken later alsnog af te scheren. Ik heb er niet eens over nagedacht of âie nou goed staat of niet.
En opeens werd die snor een dingetje. In de kleedkamer werd gelachen: wat is dit nou? Sommigen waren voorstander, van anderen moest âie zo snel mogelijk eraf. Ik kreeg ook veel berichtjes van fans, dat ze de snor echt geweldig vonden. Toen wilde ik hem evengoed nog afscheren, totdat we een keer in het supporterscafĂ© waren en ik door veel fans werd aangesproken: laat hem staan! Toen durfde ik niet meer.
Nu ben ik eraan gewend geraakt. In het begin zat ik er nog veel aan te voelen, een beetje mee te spelen, nu niet meer zo. Het symboliseert voor mijzelf mân periode bij Roda. Inmiddels ben ik er ook aan gehecht, alsof het mijn zoon is. Als ik hem zou afdoen, voelt het alsof ik mijn kind weggeef. Misschien een drastische vergelijking, maar goed, ik heb nog geen kinderen, dus dan kan dat nog wel, toch? Zie je, ik moet af en toe eerst even nadenken.
Het is niet zo dat ik mân snor heel minutieus bijhoud, ik ambieer geen modellencarriĂšre hĂš. Als âie nat wordt onder de douche en dan over mân lippen komt, dan werk ik hem even gauw bij. Hij mocht wel iets voller zijn, vind ik zelf. Zo eentje als Balthasar Boma van FC De Kampioenen, een Belgische televisieserie. Dat is Ă©cht een snor. Die van mij is niet heel fel, maar ik word er desondanks veel op aangesproken.
Met een supporter heb ik afgesproken om â mocht het uiteindelijk zover komen â tijdens de huldiging de zijkantjes op te krullen. Op mijn paspoort heb ik dat ook gedaan; toch even iets geks. Een beetje gel erin. Maar goed, dan moeten we eerst promoveren, dat is het belangrijkste.â
8 uur geleden - 26 april 2024 om 11:38 # 328207