anp/proshots

Roda nu met stevig pantser
Roda JC was 45 minuten speelbal van AZ, maar boorde na rust onvermoede krachten aan die een knap gelijkspel opleverden: 2-2. De ploeg beschikt na de winterstop over veerkracht en fysieke inhoud die een grote rol kunnen spelen in de degradatiestrijd die ongemeen spannend is.
DOOR ROEL WICHE

ALKMAAR

Terwijl zilvermeeuwen hoog boven het AZ-stadion cirkelen en ijzige slagregens de toeschouwers naar de uitgang jagen, vinden de spelers van Roda JC deze zondagmiddag zowaar nog de energie voor een vrolijke parade richting uitvak. Mikhail Rosheuvel, de even onvoorspelbare als onvermoeibare vleugelspits, perst er zowaar nog een bonussprint uit richting de 61 meegereisde fans. Zelfs Simon Gustafson, normaal geen lachebekje, laat zich verleiden tot een glimlach. De Zweed waande zich lang het onbegrepen genie van een zoekend en dolend gezelschap, maar ziet nu dat de toekomst niet zo donker is.

Zeker, er valt genoeg aan te merken op het spel van de Kerkraadse ploeg in Alkmaar, het territorium van de nummer 3 van de eredivisie. Roda kraakt in de eerste helft zo onder de aanvalsgolven van het dynamische, technisch superieure AZ dat coach Robert Molenaar - een groot liefhebber van tegeltjeswijsheden - meent dat zijn ploeg ‘met de vingerkootjes aan de dakrand hangt’. Het is een wonder dat bij de rust slechts 2-1 op het scorebord staat. Maar daarna kantelt de wedstrijd langzaam maar zeker en neemt Roda de regie stevig in handen. Zodanig dat uiteindelijk AZ het meest blij mag zijn met het punt (2-2).

Inhoud en veerkracht

We hingen aan de dakrand, maar persen er een mooie tweede helft uit. Roda-coach Molenaar
Roda blijkt in de tweede helft over de meeste fysieke inhoud en de meeste veerkracht te beschikken en dat is opmerkelijk, gezien de slopende bekerwedstrijd van 120 minuten tegen Willem II die de ploeg donderdagavond nog speelde.

Misschien is die wetenschap, vanuit Kerkraads perspectief, nog wel waardevoller dan het onverwachte punt dat in de snijdende wind van Noord-Holland wordt opgehaald. Roda lijkt op tijd gepantserd voor de ongemeen spannende degradatiestrijd in de eredivisie, waarin de vijf onderste ploegen nu binnen een bandbreedte van slechts drie punten staan. Vóór de winterstop zou een wederopstanding tegen een sterke eredivisieploeg ondenkbaar zijn geweest, maar de dagen van onmacht en vertwijfeling worden schaarser in het Roda-kamp. Als het elftal defensief wankelt, zoals tegen AZ, kan dat met aanvalskracht gerepareerd worden. „Het is mooi om te zien dat we na donderdag er nog zo’n tweede helft uit kunnen persen”, glundert Molenaar na afloop.

In de eerste helft doet nog niets vermoeden dat er zich een gelijke strijd gaat ontrollen. AZ creëert kans op kans, omdat het middenveld van Roda wordt overlopen en de defensie op de flanken, met name Dijkhuizen, geen vat heeft op de handige aanvallers van de thuisploeg. Nadat Seuntjens en Ouwejan hebben verzuimd te scoren, doet Roda dat dan maar zelf. Uitgerekend de debutant, de boomlange Deense verdediger Patrick Banggaard, werkt de bal ongelukkig via doelman Jurjus in het doel: 1-0.

Het tegendoelpunt van Jorn Vancamp, die genadeloos een wankel moment in de AZ-defensie afstraft, komt uit het niets vallen. Niet veel later herstelt de meest frivole ploeg van de eredivisie de status quo: Midtsjø kogelt de bal schitterend in het doel: 2-1.

Mooie uitdaging

Na rust is een heel ander Roda zichtbaar. De Kerkradenaren voeren de dreiging steeds meer op en scoren twintig minuten voor tijd de verdiende gelijkmaker als Ndenge -uitgerekend de man die donderdag de laatste strafschop miste- de bal via de paal in het doel mikt: 2-2. Roda laat vervolgens alle schroom vallen, met Gustafson die zijn rol als regisseur oppakt als hij een linie naar voren wordt geschoven. Maar de koelbloedigheid voor een stunt ontbreekt. Met name Maecky Ngombo – al vroeg ingevallen voor de aan zijn lies geblesseerde Schahin – vergeet in zijn furieuze drang naar het doel om naar zijn ploeggenoten te kijken.

Na afloop spreekt niemand in en rond de Roda-kleedkamer over zware benen. Die zullen er ongetwijfeld zijn, na 210 minuten voetbal op zompige grasvelden in Tilburg en Alkmaar, maar resultaat doet blijkbaar veel fysiek leed verzachten. Dat moet ook wel, want woensdag wacht alweer een zware klus. Al spreekt men in Kerkrade tegenwoordig liever over een mooie uitdaging: Ajax-thuis.