ColumnColumnist Sjoerd Mossou vindt dat er bij Roda JC zoveel rare dingen gebeuren dat het verhaal ongeloofwaardig is geworden voor een Netflix-serie.


De laatste keer was een tijdje geleden, maar Roda JC is letterlijk wereldnieuws. De verdrijving van clubeigenaar Mauricio de la Vega, vrijdagavond uit het Parkstad Limburg Stadion, haalde zo ongeveer iedere denkbare krant en nieuwssite in Europa. Prominent zelfs.
Lees ook

Het was niet perse goede reclame, maar toch, een geluk bij een ongeluk is het wel. De ondergang van AGOVV ging in 2013 haast ongezien voorbij. FC Haarlem een paar jaar eerder: groot verdriet, maar niet perse groot nieuws.

Van Roda JC kun je veel zeggen, maar stiekem is het één van de boeiendste, meest intrigerende, meest onnavolgbare clubs van Nederland. Er gebeuren zo onnoemelijk veel rare dingen, dat het verhaal te ongeloofwaardig is geworden voor een Netflix-serie.

Van Roda JC kun je veel zeggen, maar stiekem is het één van de boeiendste, meest intrigeren­de, meest onnavolgba­re clubs van Nederland

Dat Roda JC van al onze profclubs de meest zuidelijke is, is vermoedelijk geen toeval. Koempels worden in de rest van Nederland vaak neergezet als halve Duitsers, maar voetbalcultureel lijkt Roda JC het meest op een Belgische club.

Bourgondisch en kolderiek, maar dan met een rauw, rafelig randje. Roda is Antwerp, Charleroi, Standard en Waasland Beveren in één. Geen enkele Nederlandse club is in het recente verleden zo gevoelig gebleken voor goudzoekers, intriganten, tropische verrassingen, oplichters, koekenbakkers en duistere types.

Roda JC is al sinds mensenheugenis een gewaardeerd paradijs voor spelersmakelaars: je kunt er altijd wel een verdwaald Afrikaantje kwijt, of een vergeten Oostblokspits.

Geen enkele Nederland­se club is in het recente verleden zo gevoelig gebleken voor goudzoe­kers, koekenbak­kers en duistere types

Het zijn patronen die je ook in het Belgische voetbal veel ziet. Ook daar komen om de haverklap vage clubeigenaren binnenwaaien, van wie je op kilometers afstand al ziet: dit klopt niet. Het is vaak zó dubieus, dat het bijna karikaturaal grappig wordt.

Je hoefde niet heel veel mensenkennis te hebben, of boerenverstand, om een tikje sceptisch te zijn over de Zwitsers-Russische investeerder Aleksei Korotaev in februari 2017. Alleen zijn presentatie al, met Nicolas Anelka in een Roda JC-trui ernaast: het was van een Jiskefet-achtige allure.

(Korotaev wilde met Roda de Champions League in, zei hij, een deel van de aanhang stond al juichend op de banken, maar een handvol maanden later zat onze vriendelijk vriend opeens in een cel in Dubai.)

Één telefoon­tje naar Mexico en je had geweten dat De La Vega al jaren opereert in een zweem van fraude en oplichting.

In het geval van Mauricio de la Vega was tien minuten googlen genoeg geweest: onherroepelijk stuit je dan op het volksgericht dat hem bij Real Murcia ten deel viel, zijn vorige club. Één telefoontje naar Mexico en je had geweten dat De La Vega al jaren opereert in een zweem van fraude en oplichting - en dat hij er nota bene geschorst is als spelersmakelaar.

Maar bij Roda JC krijgt iedereen eerst het voordeel van de twijfel. De La Vega nam in juni nog een hilarisch filmpje op over ‘Koempel-mentality’, inmiddels heeft heel de mijnstreek zich tegen de Mexicaan gekeerd. ,,Een gitzwarte bladzijde in de geschiedenis van Roda JC’’, noemde trainer Jean-Paul de Jong het volksgericht van vrijdag; de haast Bijbelse verdrijving van een wanhopige man, pal voor de ogen van de beveiligers bij de poort.

Dat mag dan zo zijn, het verhaal van Roda JC is wel een boek dat je lezen wilt. Een voetbalclub zoals je ze zelden ziet.