luc lodderWonderkind tegen wil en dank
In een wisselvallig seizoen is jongeling Nicky Souren één van de lichtpuntjes bij Roda JC. Na jaren van opgepompte verwachtingen heeft het 18-jarige talent zijn kans gegrepen.
DOOR JIMMY LEENDERS

KERKRADE

Eerst even terug in de tijd. Het is zondag 12 juli 2015. De jaarlijkse open dag van Roda JC is er een als alle andere. Geen middag die de meeste Roda-spelers lang bij zal blijven. Toch is er één voetballer die zich die zomerse dag nog kan heugen als de dag van gisteren. Op de penaltystip voor een volle tribune tekent Nicky Souren zijn eerste profcontract bij Roda JC. Een half jaar later viert hij zijn zestiende verjaardag. Dit is hét moment om het pareltje uit de eigen jeugdopleiding voor het oog van de fans definitief vast te leggen, is de gedachte. En het blijft niet bij een contract en ronkende teksten op de open dag. Er volgt ook nog een belofte van hogerhand: nog vóór je achttiende maak jij je debuut in Roda 1, klinkt het. Zo makkelijk als er dan over wordt gedaan, zal het allemaal niet gaan. Maar dat weet dan nog niemand.

Gek gemaakt

Nicky Souren wordt geboren in Rotterdam, maar groeide op in Eijsden. Het dorp van zijn moeder, waar het gezin weer gaat wonen nadat vader en moeder uit elkaar zijn gegaan. Na één jaartje bij VV Eijsden staan de Zuid-Limburgse profclubs voor hem in de rij. Op zijn zevende tekent hij bij Roda JC. Jarenlang brengt zijn opa hem naar alle trainingen, trouw elke dag op en neer. En ook zijn moeder staat altijd voor hem klaar. „Het is niet leuk om zonder vader op te groeien, maar ik denk dat mijn moeder me heeft gemaakt tot de persoon die ik ben. Ze had een dubbelrol: ze was moeder en vader tegelijk voor mij. Het is een sterke vrouw, ze is mijn alles.”

Ik werd van alle kanten gek gemaakt. Nicky Souren
In de jaren die volgen speelt hij zich steeds nadrukkelijker in de kijker. Niet alleen bij jeugdelftallen van de KNVB, maar ook bij de scouts van bijvoorbeeld PSV. „Mijn moeder besloot dat ik bij Roda zou blijven. Ze wilde dat ik mijn school zou afmaken.” Al die aandacht maakt dat de jonge middenvelder zelf ook steeds meer zelfvertrouwen krijgt. Zeker na het tekenen van dat eerste profcontract. „Maar ik werd van alle kanten gek gemaakt. De club had te hoge verwachtingen van mij en daardoor mijn omgeving ook. Dat vond ik wel moeilijk.”

Harde hand

Hij is populair, kan goed voetballen en verdient best veel geld voor een zestienjarige. Niet altijd bestand tegen de verleidingen die het leven op dat moment te bieden heeft. Souren geeft veel geld uit en gaat graag op stap met vrienden. Het is oud-speler en jeugdtrainer Eric van der Luer die hem met harde, vaderlijke hand op zijn plek zet. „Ik was met een paar teamgenoten gaan stappen. De dag erna kwam ik op de club en riep Eric me meteen bij zich. Ik weet niet hoe hij het wist, maar hij had het gelijk door. Hij riep me naar binnen en schold me helemaal verrot.” Ook wijst Van der Luer hem op zijn dure sneakers. Niet doen, dat geeft geen pas, is de boodschap. Lachend: „Hij ziet alles.”

Mijn moeder besloot dat ik bij Roda zou blijven. Ze wilde dat ik mijn school zou afmaken. Nicky Souren
Souren spreekt met ontzag over zijn jeugdtrainer. „Eric is een grote man binnen deze club. Ik denk dat hij op het juiste moment aan de bel heeft getrokken. Hij kan hard voor je zijn, maar hij maakt je wel beter. Als speler en als persoon. Het is een goede vent.”

Emoties

Na zijn achttiende verjaardag maakt Souren alsnog de stap naar het eerste elftal. Op het einde van het seizoen mag hij meetrainen met het eerste elftal, maar op zijn eerste minuten moet hij nog wachten. In de ploeg die op dat moment met alle macht probeert degradatie te voorkomen, is er geen plek voor hem.

Achteraf is hij er blij om. „Ik was er fysiek nog niet klaar voor, denk ik.” Na de zomer grijpt hij alsnog zijn kans. In het jaar waarin Roda zich met beperkte middelen door de eerste divisie worstelt, is hij één van de negen debutanten uit de eigen opleiding. Veel van hen mogen invallen, de een wat vaker dan de ander, maar Souren weet een vaste plek op het middenveld te bemachtigen.

Met zijn dynamische spel is hij een van de lichtpuntjes in een verder wisselvallig seizoen van Roda JC. Eind november noteert hij in Oss zijn eerste doelpunt in het betaald voetbal tegen TOP. Een mijlpaal. Roda’s wonderkind is dan eindelijk komen bovendrijven. „Na die goal kwamen er veel emoties bij me los. Eindelijk kan ik het waarmaken. Hier heb ik het dus al die jaren voor gedaan.”