johannes timmermans
BEKERVOETBAL GROENE STER
Weer even prof
Groene Ster maakt zich op voor een bekergevecht met sc Heerenveen. Voor Nathan Rutjes van de Heerlense hoofdklasser zal het treffen met de profs voelen als thuiskomen.
DOOR NICK BRULS

HEERLEN

Een handje voor iedereen die zijn pad kruist. Zo betreedt Nathan Rutjes het sportpark van Groene Ster. In zijn handen het avondeten, want bij broodheer Roda JC was het overwerken geblazen. Een boterham met kipsalade, een rozijnenreep en een halve liter bruiswater. Om de schouder hangt een grote voetbaltas vol kleding, die hij later zelf zal moeten wassen. „Het was veertien jaar lang een bonus dat mijn onderbroek gewassen werd”, klinkt hij vrolijk als altijd.

Het zijn drukke tijden voor de middenvelder, die na het beëindigen van zijn profloopbaan koos voor een avontuur in de hoofdklasse bij Groene Ster. Bij zijn oude club werkt hij als jeugdtrainer en voor de maatschappelijke tak. „Het ene moment geef ik een lezing voor 250 docenten over weerbaarheid en motivatie, het andere lees ik kleuters voor.”

Twee avonden in de week staat hij op het trainingsveld bij zijn nieuwe vereniging Groene Ster. „Ik wilde drie keer trainen. Als ik iets doe, doe ik dat met 100 procent inzet. Maar na een week begon mijn nieuwe leven en stapte ik naar coach Maurice Verbunt: ‘Mag het ook twee keer? Dit ga ik niet volhouden!’ Nu ben ik hier op donderdag en vrijdag. Dinsdags niet, want dan zit ik met mijn studie.” Want o ja, Rutjes volgt ook nog de trainerscursus voor UEFA- A. „Veel jongens nemen daar een sabbatical voor. De cursus is heel pittig. Huiswerk lever ik niet zelden ’s nachts in. Dat ik weinig tijd heb voor vrouw en kind, doet wel even zeer. Maar het is investeren, ik doe het allemaal voor mijn gezin.”

Sigarenkistje

In het materiaalhok is een rustig plekje gevonden voor het gesprek met Rutjes. Elders op het sportpark is er immers volop bedrijvigheid. Voor de KNVB-beker komt sc Heerenveen op bezoek. En dat vergt enige voorbereiding. Uit de printer rolt het lijvige draaiboek, de maaltijdbonnen voor vrijwilligers worden op maat gesneden en leden lopen in en uit voor een speciaal voor het bekertreffen gemaakte fansjaal. Het geld dat daarvoor wordt neergeteld, verdwijnt old school in een sigarenkistje.

Het duel met Heerenveen geeft Rutjes de kans zich weer even prof te wanen. „Het is een heel andere mindset. In de voorronde speelden we tegen Lienden. Vanuit het verleden dacht ik: amateurclub, moeten we winnen. Maar die gasten spelen dus twee divisies hoger. In de kleedkamer hoor je dan: ‘Het zou fantastisch zijn als we een beetje mee kunnen.’ Over resultaat halen had niemand het. Dan win je zo’n wedstrijd. De afgelopen veertien jaar ging ik het veld af, gaf de tegenstander een handje en ging eventueel met wat kids op de foto. Nou, hier niet. Alsof we de Champions League hadden gewonnen. Het was pas september, maar het seizoen leek al geslaagd.”

Vervolgens zit heel Heerlerheide te hopen op een aansprekende profclub als volgende tegenstander. Het werd derdedivisionist TEC uit Tiel, die ondanks een man minder ook verslagen werd. „Zit je ineens bij de beste 32 van Nederland. Nooit vond ik de loting spannend, nu had ik kriebels. Dan komt Heerenveen eruit. Yes! Voor de jongens had ik het leuk gevonden als ze eens in een stadion hadden mogen spelen, maar het is waanzinnig wat die wedstrijd losmaakt binnen de club.”

Hoeveel pagina’s het draaiboek ook telt, wat er zeker niet in staat, is de uitslag. „We gaan er een geweldig leuke pot van maken, met duizenden mensen achter de hekken. Die hele uitslag interesseert me niet, al ga ik elke wedstrijd in om te winnen. Hoe realistisch dat is tegen Heerenveen? Misschien 0,1 procent. Maar we moeten er wel alles aan doen.”

Stroomversnelling

Rutjes en zijn ploeggenoten popelen. „Ik wil ze meegeven er optimaal van te genieten. Het is zo voorbij. In het begin van mijn carrière was ik te veel bezig met focussen, ontwikkelen en resultaat. Ik speelde vaak in De Kuip, maar pas aan het einde van mijn loopbaan – toen ik al op de bank zat – ben ik ervan gaan genieten. Gek hè? Ik ben ook veel te laat begonnen met het ruilen van shirtjes. Maar dat van Heerenveen heb ik al. Van Henk Veerman: XXXL… Past nooit, maar ik kijk ook of het een leuke gast is.”

Het betaald voetbal is iets wat Rutjes nog maar moeilijk achter zich kan laten. „Sommige mensen zeggen: ‘Naat, laat het los!’ Maar in mijn hoofd ben ik nog te veel prof. In de bus naar Vlissingen zit ik nog steeds een pastamaaltijd te eten en ik verplicht mezelf op wedstrijddagen voldoende water te drinken. Weet je? Het houdt me ook op de been. Ik ben 35, maar kon tegen TEC ook met tien man wel negentig minuten energie blijven leveren.”