Dit is inderdaad absoluut geen wraak. Je bent gedegradeerd, dit is nooit meer goed te maken. Zelfs met een pomotie duurt het zeker 10 jaar om een positieve uitstraling te krijgen. En dan moet je in die 10 jaar ook nog eens minimaal middenmoot spelen.Een positieve reputatie komt per stoomtrein en vertrekt met warp 9.

De vieze nasmaak van de vorige confrontatie met Almere City is nog zeker niet verdwenen bij Roda JC. De Limburgse degradatie doet nog altijd pijn. Daar kon de 1-2 zege in Almere en de zes uit twee als competitiestart niets aan veranderen. Maar er is hoop. Een Duits Roda pikte de zege van een naïef Almere City. Roda toonde zich moeilijk te kloppen en dat kan wel eens een belangrijke eigenschap worden dit seizoen.
VI-OORDEEL

Almere City trapte in de zelf opgezette val. Geen genoegen met de 1-1 nemen, maar meer willen. Die instelling is te prijzen, maar soms is realisme verstandiger dan opportunisme. De Hollandse ziekte in Almere. Op het oog beter zijn, een veel hoger percentage balbezit, spelen om te winnen en het deksel op de neus krijgen. De winnende treffer van Mario Engels uit een vrije trap werd cadeau gedaan. Dom balverlies van Ricardo Kip en Youri Loen leidde tot een noodingreep van Tim Receveur, waarna Engels vanaf een fraaie positie de bovenhoek vond. De spelopvatting van Almere is zonder meer positief te noemen. Ook een tikkeltje naïef wellicht. Met twee beweeglijke buitenspelers die een actie mogen maken, maar daar niet altijd in slagen, dreigt een verdedigende tegenstoot. Dan is omschakelen als ploeg gewenst. Een voetballend centrum met Damon Mirani en Faris Hammouti moet voor de opbouw van achteruit zorgen. Die poging is te prijzen en Almere werd er ook enkele keren gevaarlijk mee, maar tegen een topspits is dit centrum in de Eerste Divisie ook een risico. Het bleek ook bij de enige echte kans die Roda-spits Mario Engels kreeg. Eén steekbal was voldoende om het centrum te verrassen. Balverlies leidde de 1-2 in. Coach Michele Santoni wisselde gedurfd door Kip voor de matige linksback Delvechio Blackson te brengen. Santoni maakte zijn aanvallende bedoelingen andermaal duidelijk en liet middenvelder Loen een linie terugzakken.
Roda JC lijkt de aanpassing naar de Keuken Kampioen Divisie in het hoofd gemaakt te hebben. Vorig seizoen was het spel van Roda bij vlagen leuk om te zien, maar nu is het realisme troef. En geef Molenaar en zijn spelers eens ongelijk. Tegenhouden, speculeren op een tegenstoot en ballen wegroeien was het devies. Veel voetbal was er niet te zien van de Limburgers, wel een portie strijd, inzet en slimheid. Het nieuwe realisme in Kerkrade? Dat Roda JC uitgerekend tegen twee voetballende ploegen (vorige week Jong Ajax, nu Almere City) de volle buit pakt lijkt geen toeval. Instellen op de tegenstander en toeslaan lijkt dit elftal beter te passen dan zelf het spel maken en de wedstrijd dicteren. Opvallend was wel dat de spelhervattingen van Roda JC van een bedenkelijk niveau waren. Vrije ballen en hoekschoppen die de zestien ingepompt dienden te worden richting spits Engels en de mee naar voren geslopen centrale verdedigers vlogen – wellicht gedragen door de wind - over alles en iedereen heen. Juist deze standaardsituaties boden de Kerkraadse formatie op voorhand mogelijkheden gezien de aanwezige fysieke kracht.
BLIKVANGERS

Andreas Calcan is zonder twijfel de meest opvallende speler bij Almere in de eerste twee duels. Hij nam tegen Roda de gelijkmaker voor zijn rekening net nadat hij het met zijn directe tegenstander Henk Dijkhuizen aan de stok had gehad. Calcan lijkt dit soort frustraties te gebruiken in zijn spel. Noem het Oost-Europees temperament. Als Calcan getergd is, komen zijn kwaliteiten aan het licht. Vorig jaar bij Dordrecht was het ook zichtbaar. De Roemeen was nog eigendom van Willem II, maar in Tilburg zagen ze geen Eredivisiespeler in hem. Dat ongelijk mag hij in Almere bewijzen. Zijn start is in ieder geval veelbelovend.

Mario Engels is verantwoordelijk voor de volledige Roda JC-productie van dit seizoen. Na zijn twee goals van vorige week maakte de Duitse spits ook nu beide treffers. Trainer Robert Molenaar sprak vorige week nog zijn hoop uit dat Engels zijn scoringsdrift zou voortzetten. Het advies dat hij meer bezig moest zijn met het maken van goals in plaats van met andere zaken heeft Engels ter harte genomen. Als een echte goaltjesdief sloop hij richting de 0-1 en de vrije trap in de bovenhoek getuigt van de absolute wil om te scoren. Vier goals in twee duels is een superstart. Vorig seizoen maakte Engels er eentje in 21 ontmoetingen en in zijn profloopbaan wist hij nog nooit vaker dan drie keer in een seizoen te scoren. Seizoen geslaagd dus, maar Engels en Roda willen ongetwijfeld meer.
EREDIVISIEWAARDIG

In Almere hebben ze voorzichtig aan de Eredivisie gesnuffeld in de play-offs van vorig seizoen. Het smaakt naar meer. Er is gras in plaats van kunstgras gekomen, de publieke belangstelling moet eindelijk eens aantrekken en er worden ambities uitgesproken. Er is hoop, maar niet meer dan dat. Een Eredivisiewaardig elftal is er nog niet. Door velen is Almere genoemd als mogelijke verrassing. Slim ingekocht was de uitleg. Maar wie kritisch kijkt naar de spelers die de nieuwe jonge trainer Michele Santoni tot zijn beschikking heeft, moet tot de conclusie komen dat er eigenlijk nauwelijks Eredivisie-ervaring is. Een nieuw ervaren middenveld met slimme spelers als Niek Vossebelt, Tim Receveur en Youri Loen is keurig Eerste Divisie-materiaal. Als alles goed gaat vallen, kunnen play-offs haalbaar worden. Maar Almere City heeft een verzameling typische Eerstee Divisie-spelers – ook op de bank nog met Kevin Luckassen, Kip en Soufyan Ahannach - die net als de club alleen nog maar mogen dromen van Eredivisievoetbal.
Roda JC toonde in de tweede helft van het vorige seizoen aan Eredivisiewaardig te zijn, tot het misging in Almere. Van de selectie die toen degradeerde, stonden nu in Almere nog acht van de elf spelers in het veld. Er is bij Roda, mede door de onzekere financiële situatie, niet veel veranderd. Een snelle terugkeer is de droom, maar het is nog niet realistisch. Dan moet er zeker in uitduels wel meer lef getoond worden. Kampioen word je in deze Keuken Kampioen Divisie niet makkelijk, er is iets extra’s nodig. En juist dat ontbeert Roda JC nog. Topvijf mag geen probleem zijn, meer lijkt niet verwacht te mogen worden. Nog een week hebben de Limburgers om de selectie nog de nodige kwaliteitsimpuls te geven, waarvan ze zelf ook wel weten dat die nodig om echt een rol van betekenis te kunnen gaan spelen als het gaat om promotie.