De beleidsmensen die dit wanbeleid sinds jaren uitgevoerd hebben hadden met naam genoemd moeten worden deze zijn nu zonder zich van enig kwaad bewust te zijn gewoon de deur uit gewandeld , schandalig gewoon !

bas quaedvlieg

Roda JC eist dat de gemeente Kerkrade de stadionhuur opnieuw verlaagt. Het mechanisme dat noodlijdende clubs bij de gemeente aankloppen, wordt hiermee in ere gehouden, met één verschil: Roda klopt dit keer niet aan, het schopt brutaal de voordeur in.
DOOR PATRICK DELAIT

Dat Roda JC een appel zou gaan doen op de gemeente om de stadionhuur te verlagen, mag geen verrassing heten. Zodra voetbalclubs financieel met de rug tegen de muur staan, is de uitgestoken hand richting overheid een repeterend ritueel. In Kerkrade zijn ze inmiddels niet anders gewend. Sinds de oplevering van het Parkstad Limburg Stadion in het seizoen 2000-2001 worstelt Roda met een te dure huishouding. In 2003 al gaf de gemeente een bankgarantie af van drie miljoen euro voor een goedkopere lening. De sportieve malaise bij Roda, resulterend in twee degradaties en minder inkomsten, heeft de druk nog verder opgevoerd. In 2013 dwong de club een verlaging van de stadionhuur af van 1,1 miljoen naar acht ton. Na de degradatie in 2014 kampte Roda met een openstaande huurschuld van een miljoen. Door uitstel van betaling te verlenen, streek de gemeente wederom over zijn hart. Carel Bouckaert, spreekbuis van de G7, een club ondernemers die de aandelen van eigenaar Frits Schrouff beheert, verwacht dat de politiek nog een stap verder gaat. Nu Roda voor een forse sanering staat en surseance van betaling deze zomer op het nippertje is voorkomen, is een stadionhuur van acht ton geen optie, zei Bouckaert dinsdagavond op een informatiebijeenkomst voor supporters.

Anders dan je zou mogen verwachten van iemand die om een gunst verlegen zit, was de toonzetting van de VDL-topman allerminst diplomatiek. „Ik wil wel eens zien wie hier de stekker eruit gaat trekken. De gemeente in elk geval niet. Ze hebben geen keuze.” De forse taal waarmee Bouckaert de politiek meteen flink op de tenen trapte, is ongetwijfeld ingegeven door de machtspositie die Roda heeft. Als de gemeente zijn handen van Roda aftrekt en de club daardoor in het slechtste geval een faillissement riskeert, blijft Kerkrade achter met een stadion dat het aan de straatstenen niet kwijtraakt. Een scenario dat nog minder wenselijk is dan een huurverlaging. En dus is het aannemelijk dat Roda en de gemeente Kerkrade ook dit keer, ondanks de oorlogsretoriek van Bouckaert, tot overeenstemming zullen komen.

Mechanisme

Een club die, mede door zijn eigen wanbeleid in het verleden in hoge nood komt, past vooral nederigheid.
Het gebeurt zelden dat gemeentes hun lokale profclub in de kou laten staan. In Limburg deden behalve Roda ook MVV, Fortuna Sittard en VVV de voorbije decennia herhaaldelijk een beroep op de politiek om te overleven. De Limburger becijferde in 2012 dat de vier Limburgse clubs sinds 2000 in totaal 20 miljoen euro ontvingen in de vorm van subsidies, leningen en garantstellingen. Het mechanisme dat daarbij in werking treedt, is identiek. De noodlijdende club beroept zich op zijn uitstraling voor de stad en de regio, sportieve historie en maatschappelijke rol. De politiek durft, uit electorale overwegingen en niet zelden onder druk gezet door de fans, geen ‘nee’ te verkopen.

Tegeltjeswijsheid

Een mechanisme dat universeel is. Op een steenworp van Kerkrade, vlak over de Duitse grens, kent ook Alemannia Aachen blindelings de weg naar het ‘Rathaus’. Behalve de geel-zwarte clubkleuren zijn er ook sportief en financieel parallellen met Roda JC. Het gloednieuwe Tivoli-stadion, opgeleverd in 2010, heeft Alemannia bijna de nek gekost. Na een forse kapitaalsinjectie van 46 miljoen euro in 2012, waarvan 19 miljoen op conto van de gemeente, stond het water Alemannia in 2015 opnieuw tot aan de lippen. Afgegleden naar het vierde niveau in Duitsland en spelend in een stadion dat hooguit voor een derde vol liep, was de club op sterven na dood. Dankzij de gemeente, die het stadion kocht voor het symbolische bedrag van één euro, wordt in Aachen nog altijd profvoetbal gespeeld, zij het op bescheiden niveau.

De tering naar de nering zetten: het is een tegeltjeswijsheid die bij Alemannia, maar ook bij MVV, Fortuna en VVV de voorbije jaren herhaaldelijk en met wisselend succes in de mond is genomen. Nu het nauwelijks nog spek op de botten heeft, geldt voor Roda JC hetzelfde. De club zal bijna vanaf de grond opnieuw opgebouwd moeten worden. Een verlaging van de huur is daarbij meer dan welkom, volgens Carel Bouckaert van de G7 zelfs een absolute voorwaarde. De huidige sterke man bij Roda vraagt van de gemeente geen handreiking, hij stelde dinsdagavond keiharde eisen en zette de verhoudingen daarmee op zijn kop. Een club die, mede door zijn eigen wanbeleid in het verleden in hoge nood komt, past vooral nederigheid. Gemeentes zijn doorgaans de beroerdste niet als het erop aankomt de plaatselijke voetbaltrots te ondersteunen, een tackle met gestrekt been is daarom nergens voor nodig. Bouckaert heeft gesolliciteerd naar een rode kaart van de Kerkraadse politiek, terwijl juist een gemoedelijke kop koffie is gevraagd. Door de gemeente min of meer te schofferen, heeft hij de route naar een snelle oplossing, lees huurverlaging, een stuk bochtiger gemaakt. En dat is nu net wat Roda niet kan gebruiken.