De echte verzamelaar weet wat hij doet en waarom hij dat doet. Ik kan mij voorstellen dat hij graag van meerdere tribunes kaarten wil hebben. En bij 100 kaarten kun je de kaarten die nog perfect gaaf zijn bewaren. Niet iedereen gaat zachtzinnig om met zijn kaartje. :-)

Verder is het denkbaar dat Crombaghs contact houdt met andere verzamelaars van kaartjes. Dan kan dus geruild worden.

Die staat ook na iedere wedstrijd voor de hoofdingang te vragen voor kaarten. Begrijp nooit dat hij er meerdere wilt van 1 wedstrijd. Ik spaar ook kaarten maar 1 per match vind ik genoeg maar deze meneer heeft er soms 100 per wedstrijd haha wat heb je daar dan aan?

Benieuwd of het iemand is die ook hier komt.

annemiek mommers
PASSIE VERZAMELAAR
Overal kaartjes
Meer dan zesduizend tickets en seizoenkaarten. Jo Crombaghs uit Nuth is een fanatieke verzamelaar. Wie in zijn collectie grasduint, stuit op voetballende soldaten, agenten en… Kevin Hofland.
DOOR EMIL VISSER

NUTH

Tientallen klappers, volgepropt met seizoenkaarten van voetbalclubs uit het heden en uit vervlogen tijden. Van TOP Oss, tot BV Veendam en van Willem II tot FC Wageningen. De eettafel in de woonkamer ligt bedolven onder de mappen. Toch is het slechts een fractie van de verzameling van Jo Crombaghs (58). Op zolder staat nog een tienvoud van het aantal dozen dat in de woonkamer ligt. Rond de zesduizend kaarten en tickets zijn in bezit van de man uit Nuth. We moeten hem geloven. Natellen is geen optie.

Briefje

„Ken je de telefoonkaarten van vroeger nog? Zo’n kredietkaart waarmee je in de telefooncel een belletje kon plegen? Daar is mijn verzameling mee begonnen.”

Jarenlang richtte Crombaghs, die sinds vele jaren een fanatiek verzamelaar is, zich op deze telefoonkaartjes. Tussen een pakket dat hij had overgenomen zat eens een seizoenkaart van PSV. „Hee, die zijn ook wel leuk, dacht ik”, zo herinnert de verzamelaar zich. Bovendien was het Crombaghs op dat moment al duidelijk dat de telefoonkaarten een stille dood zouden sterven door de opkomst van de mobiele telefoon. Hij stapte over naar seizoenkaarten.

Verlekkerd bladert hij nog eens door de mappen die hij onder vriendelijke druk van zijn vrouw heeft aangeschaft. Eerder lagen de seizoenkaarten verspreid door de hele woonkamer. Tickets uit de jaren zeventig, tachtig. Kaartjes voor jeugd, van verschillende tribunes en van undercover-politieagenten. Om al die kaartjes te bemachtigen, is het hard werken, zo verzekert de goedlachse verzamelaar. „Vroeger, tot een jaar of tien geleden, kreeg je gewoon tien kaarten opgestuurd als je een club belde”, weet de heftruckchauffeur uit Nuth nog. „Doen ze niet meer, helaas.” Als doorgewinterde supporter van Roda JC, knoopte Crombaghs contacten aan met alles en iedereen die bij het stadion in de buurt kwam. En - hoe simpel kan het zijn? - hij maakte een briefje, met daarop het verzoek voor kaarten. Daarmee gaat hij in de richting van de supporters van bezoekende clubs. „Veel supporters kennen mij al en nemen hun oude kaartjes voor mij mee.” En ook ver van het voetbalveld onderneemt hij actie. „Als ik iemand zie met een tatoeage van – pak ’m beet – Cambuur, spreek ik hem aan en vraag ik of hij verlopen seizoenkaarten voor mij heeft. Die hebben ze natuurlijk nooit op zak, dus geef ik altijd mijn kaartje met contactgegevens.” En na werktijd snuffelt hij voortdurend op Marktplaats of er een buitenkansje ter overname wordt aangeboden.

Soldaten

De meest bijzondere exemplaren kwamen in zijn bezit via een advertentie in de Oude Rotterdammer, een historisch blaadje waarin bijna vergeten herinneringen uit de havenstad worden opgehaald. „Een 93-jarige man nam vervolgens contact met mij op. Hij had nog een kleine verzameling tickets liggen.” Daarbij zat een toegangskaartje voor de wedstrijd ‘Bondselftal – British Liberation Army XI’, op zaterdag 30 juni 1945. Een ereduel tegen de soldaten die vochten voor een vrij Nederland, slechts enkele weken na de bevrijding van Nederland. Bij die collectie zat ook nog een toegangskaart voor ‘Feijenoord – Curaçao’ uit dezelfde periode. „Hij had die kaartjes zijn hele leven in bezit en wilde deze doorgeven, zodat ze niet weggegooid zouden worden.”

Hofland

Crombaghs tovert nog maar eens een kaartje uit een map tevoorschijn. „Kijk, van Kevin Hofland, toen hij jeugdspeler was bij Fortuna Sittard. Met toegang tot het spelershome. „Hier staat op welke plek hij zat in het stadion: vak F3, rij 4, nummer acht.”

Het is moeilijk te geloven dat zijn uitgebreide collectie nog serieuze hiaten kent. Toch moet hij even slikken als die vraag wordt gesteld. „Van elke profclub uit Nederland heb ik wel een kaart. Op eentje na. Ik mis alleen VC Vlissingen, of VCV Zeeland.” De Zeeuwse club speelde slechts twee seizoenen betaald voetbal (1990-1992). Zo’n exemplaar is daarom een zeldzaamheid. Maar Crombaghs zal niet rusten tot hij een Zeeuws kaartje aan de collectie kan toevoegen.