bas quaedvlieg
Bouwen vanaf de grond, alwéér
Met een krappe, jeugdige selectie trapte Roda JC gisteren af voor het nieuwe seizoen. Na een kaalslag op alle fronten moet de degradant vanaf de grond weer bouwen.
DOOR ROEL WICHE

KERKRADE

Exact vijftig dagen nadat hij diep teleurgesteld een hachelijke sprong in het diepe had gemaakt, weg van het veld waarop zich een drama voltrok, klimt Robert Molenaar weer de trap op van het Parkstad Limburg Stadion, met nieuwe, frisse moed. Drie keepers en veertien veldspelers, overwegend jeugdig en onervaren, zijn hem voorgegaan. Zo’n 125 Roda-fans kijken in de nok van de hoofdtribune toe, schuilend voor de zon die rond de klok van elf uur al onbarmhartig schijnt. Sommigen zijn realistisch, velen bezorgd. Een enkeling heeft als statement een oud shirt van Ger Senden aangetrokken, de clubman die na dertig jaar is weggesaneerd. Wat gaat de toekomst brengen, nu er op alle fronten een kaalslag is geweest?

Eén ding is duidelijk na de tweede degradatie in vier jaar tijd: Roda JC zal helemaal opnieuw met bouwen moeten beginnen, alwéér. Harm van Veldhoven, die de functies van technisch en algemeen directeur combineert, moet zich crisismanager wanen, en dat was niet het droomscenario dat hij een jaar geleden bij zijn rentree in Kerkrade voor ogen had. ,,Het doet pijn als we afscheid moeten nemen van iemand als Ger. Het zegt iets over hoe slecht de club er voorstond. Maar nu moeten we ook verder.”

Vele ogen

Van Veldhoven weet dat vele ogen op hem gericht zijn, vooral van de talrijke fans die zich vertwijfeld afvragen wanneer er versterking komt voor de krappe, afgeslankte selectie. Van de zeventien spelers die aan de eerste training beginnen, zijn er zes twintig jaar of jonger: Milts, Souren, Van Eijma, Remans en de keepers Novakovic en Mertens. Van de geroutineerde garde die is gebleven (Auassar, El Makrini, Gnjatic) is een vertrek volgens Van Veldhoven ‘bespreekbaar’, ook omdat ze de nodige salarisruimte innemen. De enige nieuweling is voorlopig Tom Muyters, de 33-jarige keeper die zich min of meer al verzoend had met het einde van zijn profloopbaan en nu bij Roda alsnog een kans krijgt. Van Veldhoven hoopt ondanks zijn beperkte budget nog minimaal vier versterkingen te halen. De prioriteit ligt bij een ervaren spits en een speler die zowel in de defensie als op het middenveld uit de voeten kan. ,,We zoeken in België en Duitsland. Huub Stevens helpt ons daarbij. Zo hopen we nog een aantal jongens met een bepaalde kwaliteit binnen te halen.”

Vriend

Robert Molenaar krijgt, ondanks de degradatie, het vertrouwen om het nieuwe Roda in de steigers te zetten. De coach had tijd nodig om het bittere einde van vorig seizoen te verwerken. ,,Toen ik na die laatste wedstrijd thuis kwam, voelde het alsof ik een vriend had verloren die een tijd ziek was geweest. Maar de tijd heeft uiteindelijk de grootste wonden geheeld.” Niettemin beseft hij dat in Kerkrade een tour de force wacht. Als er al verwachtingen zijn, doet hij zijn best die te temperen. ,,Het had niet veel gescheeld of Roda had niet meer bestaan. We hadden na de degradatie een lijst met spelers klaarliggen, maar toen besloten de commissarissen de aandelen opnieuw te verdelen, wat hun volste recht was. Die spelers zijn nu weggevlogen, naar Sparta of het buitenland. Willen we kwaliteit halen, dan moeten we er vlot bij zijn.”

Voorlopig moet Molenaar het doen met de spelers die er zijn. Spelers die – en dat is de andere kant van het verhaal – nu hun kans kunnen grijpen. Zoals Daryl Werker en Mitchel Paulissen, jongens van de streek die nooit een onomstreden basisplaats wisten af te dwingen, maar nu boegbeelden kunnen worden van een regionaal getinte ploeg. Zij aan zij lopen ze voor de eerste training de inmiddels beruchte trap op, alsof ze dat zo afgesproken hebben. Roda JC was bijna dood, maar begint nu weer aan een volgend leven. De tijd zal leren hoe lang het duurt om weer écht op te staan.