COLUMN MIJNSTREEK
Donker Zwart
RAYMOND CLEMENT

Het is laat. Henk is op weg naar huis. Net als de nacht is hij ook al een paar keer gevallen. De weg van het stadion naar de Parmetellenstraat 34 leek langer dan anders. Vallen en opstaan. Zoals de club die hij die avond zag degraderen. Teleurstelling, boosheid en verdriet. Normale emoties voor iedereen met liefde voor een club. Henk is alleen. Normaal namen ze met de vriendenclub nog wel eens een biertje. Het zuur was vanavond niet weg te spoelen. Al jaren naar de club met dezelfde vriendengroep. Vroeger aten ze voor elke thuiswedstrijd bij dezelfde Chinees. Ze noemden zich de ‘kroepoeksclan’. Vrienden. Bij winst en verlies.

Henk probeerde de beelden in zijn hoofd te verdringen. Het gevoel van onmacht bij die tweede tegengoal. De walging bij het zien van de afgebroken stoeltjes die het veld opvlogen. Zijn vriend, Thei, had er geprobeerd nog een grap van te maken. „Goed dat ze die stoeltjes al opruimen, die zitplaatsen hebben we volgend jaar toch niet meer nodig.” Henk had er niet mee kunnen lachen.

Almere City. Ze zijn verdomme nog geen vijftig jaar droog. Poldervoetbal. Scheuren in het zwart en geel. Hij voelde de boosheid weer opkomen. Boosheid over de agressie. Boosheid over het feit dat zonder ME en bereden politie mensen niet veilig uit een stadion konden. Henk staat voor zijn eigen voordeur. Binnen brand nog licht. Alie begrijpt hem en maakt de voordeur open. „Ach Henk”, troost Alie. „Het komt wel goed.” „Nee Alie, het komt niet goed. Het gaat jaren duren.”

„Kunnen we morgen in Sittard gaan winkelen?” in een poging van Alie het onderwerp te veranderen. „Pilsje?” „Mij krijg je met geen paard naar Sittard nu”, roept Henk in de richting van de keuken. Alie zet het flesje Jupiler voor Henk neer. Henk zucht diep. „Heb ik je al verteld van de nieuwe vriend van Natasha?”, zegt Alie die niet helemaal begrijpt waarom Henk zijn bier in de plantenbak schenkt. „Zul je leuk vinden, hij houdt ook van voetbal.”

„Prima”, bromt Henk. „Waar komt ie vandaan?” „Weet ik niet precies, Amby geloof ik.” Henk gaat naar de kelder, hij heeft zin in jenever.