Peter Schols

Hoe moet Roda JC verder na de degradatie? Op alle fronten wacht in Kerkrade een tour de force. Maar het is ook een kans om het DNA van de club terug te vinden. Een kans die Roda moet grijpen. Drie aanbevelingen.
DOOR ROEL WICHE

Duurzame selectie

De omloopsnelheid van de Roda-selecties in de afgelopen jaren is veel te hoog geweest. Vrijwel elk seizoen vertrok de helft van de spelersgroep en deze zomer zal dat niet anders zijn. Roda werkte veelvuldig met huurlingen en kortstondige contracten, waardoor van de opbouw van een duurzame ploeg nooit sprake was. De degradatie is een mokerslag die de club ver terugwerpt en het spelersbudget fors reduceert. Maar het biedt wel de mogelijkheid om met dit kortetermijndenken te breken. Roda kan nu een selectie samenstellen met talenten uit eigen jeugd, intensief gescoute spelers uit Nederland en buurlanden en een aantal routiniers die een leidersrol op zich nemen. Met in elke transferperiode maximaal drie, vier spelers die ververst worden. Roda moet bovendien energie steken in het opzetten van een samenwerkingsverband met een grote club, een beproefde strategie in het moderne voetbal. Al met al een werkwijze die past in de filosofie van Harm van Veldhoven. Maar die moet nu wél nadrukkelijk zijn stempel gaan drukken als technisch directeur.

BREED FUNDAMENT

Noem een tribune naar Dick Nanninga, de man die als geen ander symbool stond voor het karaktervoetbal dat hoort bij de mijnstreek, juist nu moet Roda de eigenheid benadrukken.
Nu Roda in de eerste divisie gaat spelen, moet de club definitief kiezen voor het beleid van nieuw realisme dat dit seizoen al is ingezet. Een beleid dat de sportieve neergang van de laatste jaren nog geen halt kon toeroepen, maar wel een einde maakte aan de oneindige stroom opgestapte trainers, directeuren en commissarissen, een kapitaalvernietiging die voor permanente onrust zorgde. Een breed fundament onder de club biedt de meeste garanties op een stabiele toekomst. Roda moet daarbij nadrukkelijk oog hebben voor het sterkste wapen van de club, de binding met de regio. Ideaal zou een model zijn met lokale investeerders en vermogende supporters, die minimaal 51 procent van de aandelen in het bezit krijgen. Partijen die met het DNA van Roda zijn opgegroeid. Maar prangende vraag is of er genoeg commitment is om dit voor elkaar te krijgen.

De deur voor buitenlandse investeerders moet openstaan, zeker in de huidige tijdgeest, maar als zij alle beslissingsbevoegdheden krijgen, geef je wél de regie uit handen. Aleksei Korotaev is nog steeds in gesprek met de club, maar de onderhandelingen leveren de nodige discussies op over de voorwaarden waaronder hij zou moeten instappen, met de degradatie als nieuwe complicerende factor. Bovendien is hij nog steeds verwikkeld in een juridische procedure in Dubai. De twee miljoen die bij een notaris in Heerlen liggen vormen een apart dossier. Roda heeft daar beslag op gelegd, naar eigen zeggen om te voorkomen dat de tegenstander van Korotaev (Helin) die opeist. Deze lezing wordt bevestigd door Francois Gonin, de woordvoerder van de Russische zakenman.

BENADRUK CLUBCULTUUR

Juist nu de degradatie de club ver dreigt terug te werpen, en supporters wellicht twijfelen of ze een seizoenkaart zullen kopen, moet Roda de eigenheid zo veel mogelijk benadrukken. Clubliefde kent geen divisie, is een van de meest gehoorde slogans bij de achterban. Waarom niet – naast de Theo Pickée Tribune en de KoempelTribune – de twee overige tribunes (Oost en Hoofd) omdopen? Noem één vleugel naar Dick Nanninga, de man die als geen ander symbool stond voor het karaktervoetbal dat bij de mijnstreek hoort. Nu is slechts een omloop in het stadion naar hem genoemd, wat gezien zijn status van clublegende bijna een belediging is. En als Theo Pickée een tribune verdient – terecht – dan geldt dat ook voor Arnold Hendriks. Beiden maakten Roda JC groot en beiden waren de drijvende kracht achter de bouw van het Parkstad Limburg Stadion. Tal van clubs in Nederland (Vitesse, PEC Zwolle) hebben hun tribunes al naar local heroes genoemd. Een slimme strategie, zeker nu de hang naar retro in de klinische, moderne voetbalwereld steeds groter wordt.