Roda-coach Robert Molenaar was in de catacomben van het Parkstad Limburg Stadion de populairste gesprekspartner van de pers. „Ik besef wel degelijk dat we gedegradeerd zijn. Het is een knal voor je harses die zijn weerga niet kent. Maar het zat er voor ons wél in. Zeker toen we op 1-1 kwamen, kregen we nog kansen.”

Maar dat was allemaal pas nadat Roda op achterstand kwam. Een fout van doelman Hidde Jurjus stond aan de basis van die eerste tegentreffer. De doelman was schuldbewust. „Ik bevat het alleen nog niet zo goed. Ik was in de overtuiging dat ik beter werd onder druk. Maar dat is vandaag niet gebleken.” Hij ging in gedachten nog even terug naar dat gewraakte moment. „Iemand schoot de bal geloof ik 180 meter de lucht in. Een bal die je maar één keer per jaar krijgt. Natuurlijk weet ik dat ik hem moest vangen. Maar ik wist niet precies meer waar ik stond. Ik bokste hem weg…” Op het einde van de wedstrijd werden vanaf de Koempeltribune de nodige stoeltjes door de fans op het veld gegooid, uit woede. „Ik kreeg er gelukkig geen in mijn nek. Maar ik snap de frustratie bij de supporters. Je zou denken dat ik verdrietig ben. Maar daar ben ik nog niet eens aan toegekomen. Ik denk dat ik nog in de nachtmerrie zit.”

Gène Hanssen, Mister Roda, was misschien nog wel het meest gedesillusioneerd van allemaal. Diep zuchtend stond hij de journalisten te woord. „Zag je hoe die tweede goal viel? De spelers staan er naar te kijken. Dit is de nasleep van wanbeleid in de voorafgaande jaren. We hebben spelers nodig die het gras opvreten. Waar zijn die? Waarom hebben we die niet?”