Dit is de eerste kwer dat ik molenaar enigzinds een visie op de opstelling heb gezien ... Inplv van zijn visie (Televisie)

We zijn er zeker nog niet, maar het was hoopgevend. Er werd bij vlagen best aanvallend en gedurfd gespeeld. Of dit elftal deze stunt tegen Vitesse kan herhalen is de vraag, maar Molenaar moet het zo maar laten staan: met Kum en Ndenge. En inderdaad ook met Gnjatic (ik was geen fan) die als stofzuiger voor de defensie fantastisch speelde. Ik denk dat dit gewoon het beste is dat we op de been kunnen brengen.
De keuze voor Van Velzen als invaller voor de leeg gestreden Avdijaj was ook goed te bilikken. Molenaar gaf daarmee het signaal ver van de eigen goal te willen blijven en dat was het enige juiste. Deze ploeg moet uit de eigen zestien wegblijven en zelf het initiatief durven zoeken. Dat is de enige weg om ons nu nog uit de penarie te spelen. Tegen NAC zag dat er ook in de eindfase goed uit: De Bredanaars ontwikkelden maar moeilijk druk. Roda won ook tegen het einde vrije trappen, inworpen etc. en was veelvuldig aan de bal. Het speelde de voorsprong uiteindelijk vrij soeverein naar huis, vond ik. Dat was bij die winst op het Kasteel (ook voor een interlandweekend) in het najaar van 2017 wel anders.

Doorgaan zo!

Avdijaj: goal al op training
Ooggetuigen waren niet direct te vinden, maar volgens Donis Avdijaj was het toch echt waar: het doelpunt waarmee hij NAC velde, had hij zaterdag op dezelfde manier gemaakt tijdens de training. ,,Ik heb het geoefend bij het afwerken op Rado (reservedoelman Novakovich, red.). Mooi dat ik het ook tijdens de wedstrijd kon.”

Coach Robert Molenaar, die rechtsback Dijkhuizen naar de bank verwees ten faveure van Chris Kum, vond dat zijn ploeg deze overwinning verdiende na weken waarin het steeds weer mis ging. „We hebben ons als een boksbal gevoeld. Incasseren en steeds weer opstaan. Steeds weer de rug rechten. Dan is het mooi als ook die beloning eens komt.” Uitblinker Hidde Jurjus vond dat de spelers de winst ‘als teambuilding’ goed mogen vieren. Maar ook niet te lang. ,,Dit hadden we nodig. Maar we zijn er nog lang niet.”

PROshots
2foto's
EREDIVISIE NAC 0 RODA JC 1
Een krachtig teken van leven
Na klap op klap deelde Roda in Breda eindelijk zelf uit: 0-1. Individuele klasse (Avdijaj), een topdag (doelman Jurjus) en Italiaanse overlevings- drang gaven de doorslag in een weekend waarin zelfs de pastoor zijn handen vouwde.
DOOR ROEL WICHE

BREDA

Voor zover bekend staat in de bijbel geen passage dat de Heer de taal van de koempels verstaat, maar de roomse vleugel van het Roda-legioen zal dat zeker niet uitsluiten. Eén dag nadat de pastoor van Eygelshoven voor het altaar goddelijke interventie heeft afgesmeekt, wint de zwaar in het nauw gedreven ploeg uit Kerkrade een kapitale wedstrijd. Op gewijde grond nog wel, het Rat Verlegh Stadion in Breda, waar Roda in 2015 promotie afdwong naar de eredivisie, een podium waarop het sindsdien voortdurend op de rand balanceert maar steeds miraculeus ontsnapt aan een diepe val.

Geloof, hoop en een vleugje magie cirkelen van oudsher rond het voetbal, de sport van het gewone volk, maar veel waarschijnlijker is het dat Roda JC op deze Siberisch koude zondag in maart de overwinning afdwingt op eigen kracht, op een dag waarop niemand zich meer kan en mag verschuilen. Waar het de afgelopen weken steeds weer mis ging – van een gebrek aan over-mijn-lijk-mentaliteit tot het hopeloos missen van riante kansen – staan in Breda op het juiste moment de key players op. Donis Avdijaj krijgt na 25 minuten spelen nog een vermaning van coach Robert Molenaar omdat hij niet terugverdedigt, maar zijn antwoord is ijzersterk. Na een assist van Dani Schahin jaagt hij knap de gouden treffer in de touwen: 0-1. De vuurspuwer uit Kosovo is misschien nog te licht voor de Bundesliga, maar in de eredivisie kan hij het verschil maken. Tegelijk is dat voor Roda ook een verontrustende gedachte. In korte tijd is de ploeg te afhankelijk geworden van de aanvaller, een speler die met zijn explosieve stijl vatbaar is voor blessures.

Dolleman

Gepolijst is het allemaal niet in Breda, verre van dat, maar de ploeg die de zondag begint als hekkensluiter, toont aan dat handdoek nog lang niet is geworpen.
Ook een andere speler op een sleutelpositie, doelman Hidde Jurjus, recht zijn rug op het moment dat het ’t hardst nodig is. De huurling van PSV speelde wisselvallig na de winterstop, te wisselvallig, maar in Breda groeit hij samen met Avdijaj uit tot man van de wedstrijd. Umar Sadiq, de Nigeriaanse reus van NAC, stuit tot zijn afgrijzen keer op keer op de keeper van Roda, die pas voor de tweede keer in 28 wedstrijden de nul houdt. Na afloop, als vrijwel iedereen het veld verlaten heeft, holt hij nog een keer als een dolleman naar de 152 meegereisde fans, alsof hij beseft dat hij nog wat goed te maken heeft.

Vertragingstactieken

En dat geldt niet alleen voor Jurjus. Waar de spelers van Roda de afgelopen weken keer op keer moesten teruglezen dat de ploeg kwaliteit zou missen, geven ze nu een krachtig teken van leven. Gepolijst is het allemaal niet in Breda, verre van dat, maar de ploeg die de zondag als hekkensluiter begint, toont aan dat de handdoek nog lang niet is geworpen. Na het doelpunt van Avdijaj speelt Roda overlevingsvoetbal in klassieke Italiaanse stijl, met vertragingstactieken en spierballenvoetbal. Gustafson (schot op de paal) en invaller Van Velzen (vrij vlak voor het doel) verzuimen in de tweede helft om de 18.000 luidruchtige NAC-fans stil te krijgen. Aan de andere kant toucheert ook Sadiq de paal. Het is het geluk dat Roda zo goed kan gebruiken, na een periode waarin klap op klap werd geïncasseerd.

Langs de lijn toont Molenaar, normaal zo bedaard, zijn andere kant. Fanatiek laat hij zich gelden, wat hem zelfs op een uitbrander van de scheidsrechter (Ed Janssen) komt te staan, voor het eerst dit seizoen. Na afloop lijkt het alsof er duizend kilo van zijn schouders zijn gevallen. De coach van Roda mag dan steevast zijn zinnen keurig formuleren, zijn lichaamstaal verraadde de afgelopen weken dat ook hij de groeiende druk moet voelen. Waar de verslagenheid na de nederlaag tegen Sparta van zijn gezicht te schrapen was, toont hij nu zijn breedste glimlach.

Op de tribune slaakt ook Harm van Veldhoven een zucht van opluchting. Vorige week viel hij nog woedend het kleedlokaal binnen, maar dat is nu niet nodig. De technisch directeur, die in zijn hart soms nog te veel trainer is, hoopt als geen ander dat zijn beleid van nieuw realisme straks beloond wordt.

Zover is het nog lang niet, maar eindelijk is het nu eens Roda dat een tik aan de concurrentie uitdeelt. Nummer 16 Sparta, dat kansloos van Ajax verliest, wordt tot op één punt genaderd. En de Kerkradenaren doen de laatste plaats over aan FC Twente, wat in Enschede als een morele klap moet aanvoelen. Of in dat zenuwenspel hogere machten een spel spelen, is alleen onder de gelovigen een discussiepunt. Maar het kan goed dat deze week ergens de klokken luiden, in de buurt van Eygelshoven.