anp/proshots
EREDIVISIE WILLEM II 1 RODA JC 0
Zielloze start niet acceptabel
Even leefde Roda JC op na de winterstop, maar de ploeg is dat elan alweer helemaal kwijt. De Kerkradenaren begonnen zo mat aan het degradatieduel tegen Willem II (1-0) dat alle alarmbellen moeten gaan rinkelen, nu de weken van de waarheid naderen.
DOOR ROEL WICHE

TILBURG

O

h ironie, de speler die Roda JC in Tilburg het hardst nodig heeft, loopt ingepakt als een Eskimo door het Koning Willem II Stadion, machteloos kijkend naar een vertoning die een parodie is op profvoetbal. Donis Avdijaj is af en toe een vat buskruit, een rebel die een vaderlijke hand nodig heeft, maar o wat wordt hij deze middag gemist. Juist in een wedstrijd waarin het mes tussen de tanden is gevraagd, waarin iedereen doordrongen zou moeten zijn van de immense belangen, start de Kerkraadse ploeg onwaarschijnlijk mat en zielloos. De rekening is peperduur: Roda komt de zwakke openingsfase nooit meer te boven en kan de vroege achterstand niet meer wegwerken, waardoor de eerste slag in een overlevingsgevecht met drie directe concurrenten (Willem II, NAC en Sparta) al meteen verloren gaat.

Spiegel

Het fatale doelpunt, een schot in de veertiende minuut van Willem II-captain Ben Rienstra, staat symbool voor het gebrek aan weerbaarheid dat Roda zich in het eerste half uur permitteert. Simon Gustafson laat zich in een duel aan de zijlijn zonder enig verzet aftroeven door de Griekse terriër Kostas Tsimikas, waarna de overige Roda-spelers verzuimen om ook hun spierballen te tonen. Rienstra mag de hoek uitzoeken: 1-0. De matchwinnaar houdt de tegenstander genadeloos een spiegel voor. Hij heeft in de nacht voor de wedstrijd geen oog dicht gedaan vanwege de geboorte van zijn dochter, maar vindt desondanks genoeg energie om in de openingsfase de gevaarlijkste speler van het veld te zijn.

Straatvechters

Na afloop kan niemand in het Kerkraadse kamp een verklaring geven waarom juist deze wedstrijd, op papier zo belangrijk, zo lusteloos begonnen is. Trainer Robert Molenaar oordeelt hard over zijn eigen ploeg. „We hebben niet het karakter en niet de power getoond die nodig waren. Dat zijn twee minnen.” Ook de coach is er, hoe minutieus zijn voorbereiding ook is, niet in geslaagd om zijn ploeg vanaf de aftrap op scherp te zetten. Hij moet zien te dealen met een spelersgroep die relatief introvert is en te weinig straatvechters heeft die het vuur oppoken op het moment dat het nodig is. Niet voor niets was Molenaar verheugd met de komst van Avdijaj, die na een blessure aan zijn bovenbeen nog niet fit genoeg is om al in Tilburg in actie te komen. Ook de andere nieuweling, Maecky Ngombo, kan voor stofwolken op het territorium voor de tegenstander zorgen, maar hij komt er als invaller deze middag niet aan te pas. Zoals de hele aanval van Roda nauwelijks iets kan afdwingen. Jorn Vancamp, de laatste wedstrijden zo op schot, kan zich geen moment onderscheiden. Hij krijgt van Molenaar - die na de farce tegen FC Utrecht het concept met vijf verdedigers weer terzijde schuift - de kans om zich negentig minuten te bewijzen, maar is machteloos. Livio Milts, ook al zo’n jonge aanvaller uit België, lijkt nog niet klaar voor het hoogste niveau. Vlak na rust mist hij de grootste van de schaarse kansen die Roda krijgt, in een tweede helft waarin de povere wedstrijd doodbloedt en de Kerkradenaren er niet in slagen om het diep wegzakkende Willem II pijn te doen.

Scheiding

En zo is het nieuwe elan - en de nieuwe hoop - van de eerste weken na de winterstop alweer goeddeels vervlogen. En raakt ook het gedroomde scenario, rechtstreekse handhaving, steeds verder uit het zicht. Langzaam maar zeker tekent zich een scheiding af tussen de drie ploegen onder de rode streep (Sparta, FC Twente en Roda JC) en de teams erboven. Willem II heeft een kloof van zes punten geslagen, NAC vier. En dus zal Roda zich in eerste instantie moeten richten op het ontlopen van directe degradatie.

Wat daarvoor nodig is, wordt in Tilburg pijnlijk duidelijk, juist omdat het ontbreekt: hartstocht, onverzettelijkheid en het besef wat er op het spel staat. Het wachten is op Donis Avdijaj, maar eigenlijk zou geen ploeg zo afhankelijk van één speler moeten zijn.