Een zinloze exercitie.

Over de zaak die Roda aanhangig wilde maken (de legitimiteit van het inzetten van de VAR) heeft de rechter zich niet gebogen. Maar wat hadden ze dan gedacht in Kerkrade? Dat de scheidsrechter iets zou vinden van al dan niet balbezit van een Willem II-back met twee linkervoeten? Natuurlijk niet. Artikel 5 veegt alles van tafel: prutswerk of niet, de scheids beslist en die beslissing is bindend.

Het is een uitspraak die prima is te verdedigen. Maar dan, hoe zit het met Lisse vs Hoek? Daar nam de scheids een beslissing in de wedstrijd, die achteraf teruggedraaid werd doordat de spelregels leidend zouden zijn. En dat is merkwaardig. Je kunt niet in het ene geval het spelregelboekje erbij pakken om een scheidsrechterlijke beslissing te herzien en in het andere geval het al dan niet correct toepassen van de spelregels afdoen als 'niet relevant' en zeggen dat de scheidsrechter nu eenmaal beslist.

Jean-Pierre Jans
Vonnis met een kater
Had de videoarbiter mogen ingrijpen of niet? In een zaak met Jiskefet-achtige wendingen bestreden Roda JC en de KNVB elkaar gisteren voor de rechter. De Kerkraadse club verloor, en een aardverschuiving in de voetbalwereld werd voorkomen.
DOOR ROEL WICHE

UTRECHT

Waar zijn de Ziggo-installateurs van deze wereld als je ze écht nodig hebt? Susanne Habets, advocate van Roda JC, wil op de vierde verdieping van de rechtbank in Utrecht dolgraag beelden van de bekerwedstrijd tegen Willem II laten zien, maar de apparatuur om haar laptop te koppelen aan het grote tv-scherm blijkt verkeerd aangesloten. Rechter Maarten Heinemann kijkt vertwijfeld in het rond en vraagt of er hulptroepen kunnen worden ingevlogen. Dat zal nooit gebeuren. O ironie, uitgerekend in een zaak waarin alles draait om technische hulpmiddelen, faalt het meest cruciale technische hulpmiddel.

Van der Gijp & Derksen

Het Jiskefet-achtige, chaotische begin is symbolisch voor het kort geding dat tussen Roda JC en KNVB, een zaak die voorafgegaan is door oeverloze discussies in voetballand, van de kroegen in Kerkrade en Tilburg tot de tv-tafel van het roemruchte duo Van der Gijp & Derksen. Het draait allemaal om een afgekeurd doelpunt (2-3) van Roda in de kwartfinale tegen Willem II. Scheidsrechter Dennis Higler annuleerde die treffer na advies van ­videoarbiter Kamphuis, omdat Roda-aanvaller Mikhail Rosheuvel – dertien seconden eerder – hands had gemaakt. De Kerkradenaren verloren na strafschoppen en klommen direct in de hoogste boom. Voornaamste argument: de videoscheidsrechter, een nieuw fenomeen in het voetbal, was niet bevoegd die handsbal te beoordelen. Willem II was daarna immers kort in balbezit geweest en dus was er, in de ogen van Roda, een nieuwe start van de aanval die tot het doelpunt leidde.

Een arbitraal besluit is altijd bindend. Ook als het fout is. Anders kunnen we elke maandag wel onze tenten op de rechtbank opzetten. KNVB-advocaat Harro Knijff
Enorm precedent

Vanaf het begin is op de rechtbank duidelijk dat het bijna onmogelijk is voor Roda om deze wedstrijd te winnen. Een nederlaag voor de KNVB zou een enorm precedent scheppen in het internationale voetbal: elke club zou dan bij de rechter een besluit van de video­arbiter kunnen aanvechten. Niettemin trekt advocate Habets, vergezeld door Roda-directeur Wim Collard, alle juridische registers open. Op het grote breedbeeldscherm mag dan no signal staan, haar laptop is in blakende vorm. De volumeknop gaat omhoog en we horen krakende stemmen in een hectisch decor. Beelden van het videobusje tonen volgens Roda onomstotelijk aan dat de videoarbiter alleen naar de handsbal heeft gekeken en geen seconde naar het balbezit van Willem II. Wist hij dat wel?

De KNVB ziet dat, uiteraard, heel anders. Raadsman Harro Knijff begint een onnavolgbaar, Cruijffiaans betoog waarin hij stelt dat Willem II „geen voordelige controle over de bal heeft gehad” omdat die een „onverwachte wending” heeft gemaakt na het hands van Rosheuvel. Zijn conclusie: er is vanaf de handsbal sprake van één lopende aanval, die niet fundamenteel is onderbroken door de Tilburgers. De scheidsrechter was dus bevoegd de handsbal te beoordelen. En een arbitraal besluit is, volgens de reglementen, altijd bindend. Zelfs al zou het foutief zijn. Knijff: ,,Anders kunnen we elke maandag wel onze tenten op de rechtbank opzetten.” En dan moet het hoogtepunt van de twee uur zittende zitting nog volgen. Rechter Heinemann, die bij vlagen verwonderd naar beide pleidooien heeft geluisterd, waant zich plots Jack van Gelder. ,,Waarom zag die grensrechter eigenlijk die handsbal niet? Hij stond er bovenop.”

4762 euro

Even later, rond half een, beëindigt hij het kort geding om zich terug te trekken voor een eindoordeel. Roda-directeur Collard vreest dan al een ‘njet’. ,,Deze zaak gaan we niet winnen.” Hij krijgt gelijk. Klokslag vier uur presenteert de rechter zijn verdict: het oordeel van de scheidsrechter is bindend. Dat er mogelijk een onjuiste beslissing is genomen, doet niet ter zake. Het vonnis voorkomt een hele hoop commotie. Er is geen precedent met verstrekkende gevolgen en – niet onbelangrijk – het vervolg van bekertoernooi hoeft niet op de schop. Roda blijft achter met een kater en 4762 euro proceskosten. In een procedure voor schadevergoeding heeft Collard weinig trek. ,,We willen geen Don Quichot worden.” Liever richt hij de blik op de volgende competitiewedstrijd zondag. Juist, ja… Willem II-Roda, aftrap 14.30 uur.