Van mij niet, voegt niks toe en een Kum/Werker doen echt niet onder voor hem

Van mij mag hij blijven!

bas quaedvlieg
RODA JC-FC UTRECHT PATRICK BANGGAARD

Bijna twee meter lang, intelligent en onverstoorbaar. Patrick Banggaard maakte op het Deense platteland zijn gymnasiumstudie af voordat hij zich vol op een carrière als profvoetballer stortte. Roda hoopt dat hij in de defensie de rots in de branding wordt.
DOOR ROEL WICHE

KERKRADE

A

ls Patrick Banggaard Jensen (23) iemand een hand geeft, moet hij meestal lichtjes zijn hoofd buigen, alsof hij niet in Europa is opgegroeid maar in het Verre Oosten. De Deense verdediger is volgens de officiële metingen 1.95 meter lang, maar door zijn ranke, afgetrainde postuur lijkt het alsof hij nóg dichter bij het plafond komt. In het veld gebruikt hij zijn lengte om de tegenstander angst in te boezemen, maar in jeans en capuchonsweater is de laatste aanwinst van Roda JC verre van intimiderend. In alle rust, af en toe verlegen glimlachend, formuleert hij zijn woorden, in nagenoeg vloeiend Engels waarop de meeste Deense voetballers patent lijken te hebben.

Als de grote onbekende landde hij op 31 januari, op de laatste dag van de transfermarkt, plots in Kerkrade. Na het vertrek van Frederic Ananou zongen de namen rond van Rens van Eijden (AZ) en Dario Dumic (FC Utrecht), maar Roda struinde - niet voor het eerst – de Duitse markt af. Bij SV Darmstadt, vorig seizoen gedegradeerd uit de Bundesliga, werd Banggaard opgehaald. Zijn debuut, vier dagen later kon niet ongelukkiger: een eigen doelpunt na amper veertien minuten in de wedstrijd tegen AZ. Maar daarna volgde snel herstel. In het duel bij Heerenveen (1-1) afgelopen zondag was de voormalig Deense jeugdinternational de beste man van de Roda-defensie. „Na dat eigen doelpunt dacht ik maar één ding: ik moet nu niet bezwijken, maar mijn gedachten volledig op de rest van de wedstrijd richten. Mentaal overeind blijven. Dat is aardig gelukt, denk ik.”

Wiskunde

Nee, Patrick Banggaard wordt niet zo snel uit zijn evenwicht gebracht. Ploeggenoten bij zijn vorige clubs omschrijven hem als ingetogen, onverstoorbaar. Hij groeide op in een klein stadje op Funen, het op een na grootste Deense eiland, waar de hectiek van de grote wereld ver weg is en het leven gemoedelijk en overzichtelijk is.

Op zijn veertiende moest hij kiezen tussen de twee meest populaire sporten in zijn land: handbal en voetbal. „Ik was een behoorlijke handballer, maar voetbal is mijn grootste liefde. Ook al vergde dat opofferingen. Op mijn vijftiende ging ik al het huis uit, naar het internaat van Velje BK, waar de jeugd op het hoogste niveau van Denemarken speelde. Trainen was belangrijk, maar school ook. Ik zat op het gymnasium, met wiskunde als specialisme.”

De stelling van Pythagoras kan hij nog steeds uitleggen, maar de enige formules die hij nu nog op het bord ziet zijn 4-4-2 en 4-2-3-1. Met goede prestaties bij FC Mydtjylland, waar hij nog een half jaar met de afbouwende Rafael van der Vaart speelde, verdiende Banggaard in januari 2017 een transfer naar de Bundesliga. Met Darmstadt vocht hij een half seizoen, vergeefs, tegen degradatie. „Dat was een geweldige leerschool. Het niveau in Duitsland is een van de hoogste in de wereld. Ik speelde elke week tegen topspitsen. In München moest ik Robert Lewandowski afstoppen. We verloren nipt met 1-0, we misten in de slotminuten nog een penalty.”

Denemarken en Nederland

Na de val naar de Tweede Bundesliga werd alles anders. Darmstadt haalde een andere trainer, met nieuwe ideeën, en Banggaard kwam op de bank terecht.

Op zoek naar speeltijd accepteerde hij snel het aanbod van Roda JC, in het besef dat de eredivisie voor Deense spelers altijd een geliefd podium is geweest. Met vriendin Laura (23) en hond Theo, een vrolijke Cavalier King Charles die lijkt weggelopen uit de Disney-klassier Lady en De Vagebond, is hij ingetrokken in een appartement in Brunssum. ,,Denemarken en Nederland lijken in veel opzichten op elkaar. Beide volken zijn open minded, het voetbal is gebaseerd op techniek. Het is niet moeilijk me hier thuis te gaan voelen.”

Ook wel prettig: in Nederland wonen de langste mensen ter wereld. Patrick Banggaard hoeft zich dus niet zo vaak meer te buigen als hij een hand geeft, al stijgt hij ook hier ruim boven het gemiddelde uit. En daar kan Roda mooi van profiteren. Toch? ,,Mijn sterke punten zijn mijn kopkracht, duelkracht en inzicht in het spel. Ik hoop dat ik dat het komende half jaar kan laten zien. Daar word ik beter van, en Roda ook.”